czerwone winonapój uzyskiwany na drodze całkowitej lub częściowej fer... (...) włoskie DOCG z regionu Piemont, produkowane z winogron odmiany nebbiolo (klony: michet, lampia, roséfrancuski termin określający wino różowe, który zrobił... (...)), uprawianych na powierzchni około 1,2 tys. ha w gminie Baroloczerwone wino włoskie DOCG z regionu Piemont, produkowane z... i okolicach, leżących w prowincji Cuneo.
Moc minimalna – 13 % (często przekracza 14%, a nawet 15%), kwasowość min. – 5 g/l; ekstrakt min. – 23 g/l; leżakowanie – minimum 3 lata, z czego co najmniej 2 lata w dębowych lub kasztanowych beczkach, licząc od 1 stycznia roku następnego po zbiorach (w najlepszych rocznikach – nawet 10–20 lat); jeśli dojrzewanie trwa 5 lat, wino uzyskuje prawo do używania nazwy riserva
(wł.) rezerwa; określenie odnoszące się do win...; barwa głęboka, od granatowej po rubinowo-granatową, która wraz z dojrzewaniem przechodzi w ceglastoczerwoną; bogaty, intensywny i owocowy zapach, o delikatnym odcieniu gorzkich migdałów, suszonej róży, fiołków, dymny, wiśni, jałowca i anyżku, czasami także suszonych skórek pomarańczowych, białych trufli, z nutami balsamicznymi; wytrawneokreślenie wina, w którym, teoretycznie, cały cukier na d..., ekstraktywne, o pełnym, złożonym, nieco ostrym i taninowym, ale aksamitnym smaku; wydajność maks. – 52 hl/ha; powierzchnia winnic – około 1,5 tys. ha; średnia powierzchnia winnicy – około 1 ha; ilość plantatorów – około 1,1 tys. produkcja roczna – około 72 tys. hl; temperatura podawania – 18°–20°C; DOC – od 23.04.1966 roku, DOCG – od 1981 roku (1.07.1980).
GŁÓWNE GMINY WINIARSKIE: Barolo, Castiglinone Faletto, Cherasco, Diano d’Alba, Grinzano, Monforte d’Alba (mocne, taniczne, do dojrzewania), La Morra (owocowość i kwiatowość), Novello(wł.) nowe, nowalijka.Określenie młodego wina., Raddai, Serralunga d’Alba, Verduno.
CHARAKTERYSTYKA. Z barolo trzeba bardzo uważać jeśli chodzi o użycie beczki, bo może znacząco zmienić charakter wina. Dziś wyróżniają się dwie główne tendencje przy wyrobie wina – te pochodzące z pojedynczego gospodarstwa, a nawet wyroby jednowinnicowe (kiedyś rzadkość). Jeszcze w latach 60. handel winem był zdominowany przez wielkich negocjantów.
Druga to ogólnoświatowa tendencja, by wino stało się bardziej owocowe, mniej ostre i taniczne. To wielka zmiana na obszarze, gdzie od czasów win słodkich, fermentacja i maceracjaekstrakcja na zimno substancji smakowych, aromatycznych, gar... (...) dochodziła niekiedy do 2 miesięcy (to chyba najdłużej na świecie!). Dziś z reguły czas ten nie przekracza 2 tygodni.
HISTORIA. Wino pojawiło się w połowie XIX wieku, kiedy lokalni producenci zaczęli się przestawiać z wyrobu win słodkich na bardziej wytrawne. Wcześniej wino wyrabiane z użyciem prymitywnych technologii i dzikich drożdży, fermentowane w chłodnych piwnicach Piemontu nie było w stanie odfermentować całości cukrów. Nowe myśli technologiczne napłynęły z Francji, za sprawą enologa Louisa Oudarta, którego sprowadził do Barolo Grinzano Cavour, ojciec włoskiego zjednoczenia, by zajął się piwnicami księżnej Barolo – Giulietty Falletti. Jednak o sukcesie wina zdecydował zbieg okoliczności: stopniowo rosnąca jakość i związki – przez księżną – z królewskim dworem Sabaudów. Włochy potrzebowały nowej identyfikacji także w tym względzie i wkrótce barolo stało się winem „dworskim”. Zaczęło być także postrzegane jako „król win i wino królów”. Posiadłości i winnice w okolicach Barolo należały do dobrego tonu – mieli je niemal wszyscy ważniejsi członkowie rządzącej rodziny.
Granice obszaru wyrobu wina określono dokładnie w roku 1896 i poszerzono w roku 1903. Ostatecznie – po wielu protestach – zmieniono je ponownie w roku 1934.
