Najbardziej charakterystyczną cechą nowozelandzkiej kuchni jest nieskazitelna świeżość produktów spożywczych oraz niezwykłe łączenie rozmaitych smaków, będących odbiciem kulturowej różnorodności kraju.
W zasadzie w Nowej Zelandii jada się niewiele typowo lokalnych produktów. Uprawiane na obu wyspach rośliny czy hodowane zwierzęta pochodzą z różnych stron świata, a każde z nich może żyć we właściwym sobie środowisku – od nieustannego ciepła północy aż po ekstremalne warunki klimatyczne dalekiego południa. Nowozelandczyków charakteryzuje zamiłowanie do intensywnych smaków, chęć kosztowania wszystkiego, co nowe i pociągające, a następnie łączenie poszczególnych elementów w całość.
Wśród tutejszego menu pokojowo koegzystują ze sobą potrawy o rodowodzie śródziemnomorskim (bazujące na oliwkach, pomidorach, bakłażanach, czosnku czy szparagach) obok azjatyckich (curry, mięs przyrządzanych na sposób chiński czy zupy mito). Praktycznie każda z licznych tu grup kulturowych wplotła jakąś nutkę smaku w ogólnonarodową kuchnię, importując własne specjały.
Kulinarne zwyczaje ojczystych krajów najliczniejszych grup imigrantów od czasów kolonizacji – Anglików, Szkotów czy Irlandczyków – nadal mają ogromny wpływ na tutejszą, zwłaszcza domową kuchnię. Podczas rodzinnych spotkań je się głównie różne rodzaje steków, kotletów jagnięcych i kiełbas lub owoce morza z sałatkami.
Mówiąc o kuchni nowozelandzkiej, nie można pominąć zwyczajów kulinarnych rdzennych mieszkańców tych ziem – Maorysów. Bardzo ważnym elementem ich kuchni były owoce morza. Nadal mają oni zwyczajowe prawo zbierania niektórych kontrolowanych gatunków. Najbardziej tradycyjnym poczęstunkiem maoryskim jest hangi – aromatyczna uczta starannie przygotowywana w piecu ziemnym. W zasadzie nie jest to nazwa potrawy tylko ceremonii jej przyrządzania. Jedzenie wkłada się do koszy i gotuje na parze nad gorącymi kamieniami. Składa się głównie z mięsa (wołowiny, kurczaka, baraniny) oraz warzyw (ziemniaków, cebuli, marchwi). Tak upieczone danie podawane jest w koszykach z trawy i liści.
Popularnym daniem o rodzimych tradycjach jest paje (rodzaj pierogów nadziewanych mięsem – przeważnie mieloną lub drobno krojoną wołowiną w sosie własnym). Podstawowe pożywienie w większości domów i wielu restauracjach stanowi kumara o purpurowej skórce i żółtym miąższu. Jest to jedna z ponad 20 odmian ziemniaków (taewa) używanych przez Maorysów.
W diecie nowozelandzkiej ważną rolę odgrywają świeże owoce, których ogromny wybór niesie ze sobą praktycznie każda pora roku. Żaden gatunek nie jest rodzimy w Nowej Zelandii, ale w ciągu dwustu lat każdy stał się bardzo pożądanym składnikiem tutejszej kuchni. Jest też wielki wybór miodów, jadalnych kasztanów, orzechów włoskich, laskowych i makadamii.
Obfitość trawiastych pastwisk, na których cały rok pasą się miliony owiec, jagniąt, bydła mlecznego i mięsnego, a także jeleni, gwarantuje dostawy doskonałego jakościowo mięsa. Słony, morski wiatr wiejący nad pastwiskami nadaje mu delikatny, wyrazisty posmakposmak jest ostatnim wrażeniem, jakie pozostawia w ustach k... (...). Obok mięsa ważne miejsce w tutejszej kuchni zajmują też mleko, masło i sery. Z doskonałej jakości słynie również tutejsza śmietana i cierpki jogurt. W Nowej Zelandii produkuje się ponad 60 gatunków sera (m.in. aorangi, kirima, blue supreme, cheddar).
