Od Jasła się zaczynało wiele lat temu i w tym mieście wylądowaliśmy także tego roku z końcem listopada. Grunt, że się udało!
Miało być w Niepołomicach, ale tam zaszły zmiany własnościowe. Potem naszym celem stało się Zakopane, gdzie już wcześniej bawiliśmy. Ostatecznie i ten pomysł upadł, więc pojawiły się nawet plotki, że tego roku organizatorzy się poddadzą. Ale próbki czekały już od wiosny w komisji technicznej, dlatego padło na matecznik współczesnego polskiego winiarstwa – Jasło.
To niemal cud – liczba imprez, które odwołano tego roku, przerasta liczbę tych, które w ogóle się odbyły, a to i tak z wielkim trudem. Sędziowie często w przeddzień odwoływali przybycie na Mundus Vini czy Concours Mondial de Bruxelles – powód był zawsze ten sam: ich kraje nagle zamykały granice i uziemiały samoloty. Podobnie było i w Jaśle, więc brakujących sędziów zastąpili Wojtek Bosak (zwykle Szef Techniczny Galicja Vitis) oraz Roman Myśliwiec, szef konkursu.
Najsmutniejszy był brak kolegów z krajów ościennych, Słowacji i Czech oraz Węgier, a także koleżanek z Gruzji. Nie doleciał również nikt z rodziny Anselmannów z Niemiec oraz stały bywalec z Mołdawii. Stworzyliśmy zatem trzy pięcioosobowe, które w dwa dni wybornie poradziły sobie z trzema setkami próbek.
Mówiąc szczerze największe wrażenie zrobiły mołdawskie wina z wytwórni z Fautor, być może dlatego, że świetnie znam ich wyroby. Co prawda, daleko na południu nigdy nie byłem, ale kiedy kilka razy odwiedzałem Mołdawię, zawsze zapraszali na kolację z własnymi winami. W każdym razie, czego się nie dotknęliśmy podczas sesji – wszystko było co najmniej bardziej niż porządne.
I jeszcze jedna uwaga ogólna – takiego poziomu konkursu Galicja Vitis jeszcze nie pamiętam. Były może ze 3–4 wina podwójnie korkoweoprócz wielu innych, negatywnych znaczeń, określenie ozna... (...), ale to zdarza się zawsze i wszędzie. Reszta co najmniej nadawała się do picia z przyjemnością. A o to w końcu nam wszystkim chodzi.
