Tym razem zaszczyt przypadł dwóm szacownym rejonom Francji – Szampanii i Burgundii. Ten gest sprawił, iż lista winiarskich obszarów wyróżnionych w ten sposób przez agendę ONZ wzrosła do dziewięciu.
Na decyzję 39. zgromadzenia UNESCO nie miało wpływu to, że jej siedziba mieści się w Paryżu – oba wyróżnione regiony godnie zasłużyły sobie na ten status. Szampanię wpisano na listę w uznaniu jej walorów widokowych, szacownych domów winiarskich oraz piwnic. Wszystkie z nich są godne uwagi, ale ktoś, kto zwiedzał wykute w wapieniu piwnice, nigdy ich nie zapomni.
Większość z nich powstała w czasach rzymskich i ma kształt stożkowy. Przez niewielki otwór w ziemi starożytni robotnicy spuszczali się w głąb ziemi, by wydobyć wapień, potrzebny do budowy okolicznych miast, dzięki czemu stopniowo poszerzali jamy. Gdy kilkanaście wieków później szampan stał się modny, piwnice świetnie nadały się do składowania butelek. W takich piwnicach wytwórni Ruinart wielokrotnie odbywały się kiedyś Mistrzostwa Europy Sommelierów.
Burgundia zwróciła uwagę UNESCO 1247 historycznymi klimatami (climats), leżącymi w okręgu Côte d’Or, które są fragmentami słynnych parcel (crus(fr.) zbiór, obszar uprawy, parcela, działka.Przeważnie n...), ale cieszą się nieco odmiennymi warunkami siedliskowymi, mimo iż tworzą jedną parcelę właśnie. To także hołd dla wielusetletniej pracy benedyktynów, którzy sklasyfikowali te fragmenty. W Burgundii nagrodzono także historyczne śródmieścia Beaune i Dijon – nieodmiennie związane z winem.
Szampania i Burgundia dołączyły w lipcu do siedmiu wyróżnionych we wcześniejszych latach regionów winiarskich: Tokaju, Bordeaux, Środkowej Nadrenii, Pantelerii, Piemontu, Doliny Douro i Doliny Loary.
Wojciech Gogoliński
Źródła: OIV, „Decanter”, Gambero Rosso
