Bośnia i Hercegowina

To wciąż politycznie wrzące centrum byłej federacji jugosławiańskiej wciąż jeszcze nie zdołało się podnieść po katastrofie wojennej lat 90. A kiedyś biło tu winiarskie serce Bałkanów. Okresy świetności dla win bośniackich przypadały zarówno na średniowiecze (wiek XIV), jak i czasy nowożytne (Austro-Węgry). Także w gospodarce Jugosławii winnice wokół Mostaru nie były bez znaczenia.

Dziś uprawia się tu zaledwie około półtora tysiąca hektarów, głównie w Hercegowinie, gdzie panują doskonałe warunki do uprawy ciepłolubnych winorośli, głównie białych, choć na samym południu, gdzie występuje nieco więcej gleb bogatych w żelazo, udają się także wina czerwone. Pośród odmian białych dominuje žilavka (powstają z niej wina już to mocno ziołowe, już to mineralne, z tendencją do szybkiej oksydacji, dość wysokim alkoholem i porządną kwasowością), pośród czerwonych miejscowa jednopłciowa blatina (sadzona w sąsiedztwie alicante bouschet, merlota czy trnjaka, które służą celom inseminacyjnym) dająca zwykle wina lekkie, dobrze kwasowe i mocno taniczne.