Tradycja winiarska Serbii ma swoje początki w starożytnym Rzymie – pierwsze sadzonki winorośli w okolicach starożytnego Sirmium (dziś Sremska Mitrovica) zasadzono tu najpewniej za cesarza Probusa. Główną jednak zasługę w popularyzacji wina i winogrodnictwa w Serbii legendy przypisują św. Sawie (XI/XII w.). W późniejszych wiekach wina serbskie miały jeszcze swoje wielkie chwile, eksportowano je także do Polski.
Rozpad Jugosławii przyniósł – rzecz jasna – generalny kryzys ekonomiczny (po prawdzie zaczął się on na długo przed śmiercią Tity, ale był dobrze maskowany), a tym samym gwałtownie zahamował produkcję wina. Jednak już w pierwszych latach XXI stulecia pojawiła się w Serbii znacząca liczba małych, nowoczesnych i przedsiębiorczych producentów, dzięki którym dokonał się wyraźny skok jakościowy. Nie przełożył się on co prawda na statystyki dotyczące eksportu (a tym samym rozpoznawalność wina serbskiego w świecie), głównie dlatego, że całość wina pochłaniał (i nadal pochłania) rynek wewnętrzny – Serbia należy do niewielkiej grupy państw, w których wciąż rośnie konsumpcja wina!
Niemal całe terytorium Serbii, z wyjątkiem najbardziej górzystych obszarów, nadaje się do uprawy winorośli, choć klimat sprzyja tu raczej winom białym. Wyróżnia się tu aż dziewięć regionów winiarskich, z których zapamiętać należy (a i śledzić z uwagą w najbliższych latach) z pewnością rozciągający się na północny zachód od Belgradu Srem, z winnicami obrastającymi pasmo Fruška Gora, gdzie w dość chłodnym klimacie powstają wina w typie słoweńsko-austriackim. O wiele bliżej tradycji węgierskiej sytuują się wina z kolejnego ważnego regionu, z Suboticy, położonej także w Wojwodinie, ale na jej najdalszej północy, na granicy Węgier właśnie. Trzeci wreszcie, najpotężniejszy, z istotnych regionów winiarskich Serbii, to Wielka Morawa (inaczej Šumadija) zajmujący geograficznie centralną część Serbii na południe od stolicy.
Sporo jest w Serbii odmian rdzennych, niektóre z nich – jak czerwony prokupac czy białe smedervka i tamjanika – mają nawet bardzo starą, kilkusetletnią historię. W powszechnym użyciu są także odmiany międzynarodowe, szczególnie sauvignon blanc, chardonnay czy welschriesling, z odmian czerwonych zaś (tylko 35% win serbskich to wina czerwone) cabernet sauvignon, pinot noir, merlot czy wszechbałkański vranac.
