Tag: Włochy

Coraz więcej mówi się ostatnio o małym rosso di montalcino w opozycji do wielkiego brunello di montalcino. Pozycja tego pierwszego wśród win z Toskanii zaczyna wyraźnie rosnąć,...

Do miejsc, w które zawsze udaję się z beztroską przyjemnością, należy hotel na warszawskim Nowym Mieście. Śpię u siebie, ale La Regina od kilku lat jest miejscem...

Każde miasteczko Kalabrii ma swój znak rozpoznawczy. Stilo pachnie bergamotką. Dla Diamante powodem do dumy jest piekielnie ostre peperoncino. Tropea słynie z czerwonej cebuli, a Gerace – z jaśminu. Jednak tym, co znaleźć można wszędzie, jest nduja.

Il grande cucchiaio d’oro Giovanniego Ballariniego to dla Włochów rzecz kultowa. Ta klasyczna książka kucharska na tysiąc (!) przepisów i ponad siedemset stron słusznego formatu stanowi wzór dla całego gatunku.

Jeśli spojrzeć na zdjęcia satelitarne, to fakt, że Sycylia i Kalabria, te dwa fragmenty południa włoskiego „kontynentu”, nie są połączone, zakrawa na geograficzny psikus. To jednak właśnie on sprawił, że ich losy potoczyły się tak odmiennie.

Na swoją pierwszą apelację DOCG Kalabria czeka od dawna, ale nieoficjalnie mówi się, że to już tylko kwestia miesięcy. Naturalnym kandydatem jest apelacja Cirò,...

Po tragicznym roku 2017, ostatnie zbiory były rekordowe. W 2018 roku niemal wszędzie pogoda sprzyjała, winiarze uniknęli zarówno przymrozków, jak i nadmiernych spiekot. Nawet gradobicia nie...

W ramach odbywającej się już po raz czwarty degustacji Simply Great Italian Wines 9 maja do Warszawy przyjedzie kilkunastu producentów wina z Piemontu, Wenecji i Wenecji...

Leonardo malował, Leonardo rysował, Leonardo wymyślał, Leonardo konstruował, Leonardo eksperymentował. No i przeprowadzał sekcje zwłok. A nawet odlewał pomnik konny z brązu, choć właściwie nigdy go do końca nie odlał. Okazuje się, że uprawiał też winorośl. W środku miasta. W Mediolanie.

Tessa Capponi-Borawska, włoska arystokratka i absolwentka historii sztuki, w czasach, gdy w Polsce porywało się samoloty, by wyrwać się do lepszego świata, przenosi się do Warszawy. Tam, z pobudek czysto romantycznych, wraz z mężem i resztą polskich obywateli przeżywa uroki realnego socjalizmu. Już ten krok świadczy o jej nietuzinkowości, która w latach następnych zaowocowała twórczością literacką silnie naznaczoną miłością do Toskanii i do kulinarnej tradycji Włoch.